Άρθρο: Ο όρκος των αστυνομικών και η κατάφωρη παραβίασή του

Πριν ξεκινήσουμε την ανάγνωση και ανάλυση του όρκου αξίζει να δούμε από που πηγάζει αυτή η διαδικασία, διότι από μικρή ηλικία τον εφαρμόζουμε. Όταν κάποιος δίνει έναν όρκο ουσιαστικά ορίζει αυτό που θέλει να πράξει, δεσμεύεται ότι θα το πράξει παίρνοντας θέση σταθερή, ώστε να αποδείξει ότι αυτό που επικαλείται εκείνη την στιγμή είναι απόλυτο. Σε μικρή ηλικία για να αποδείξουμε σε πολλές περιπτώσεις ότι αυτό που λέμε είναι αλήθεια και είναι απόλυτος ο λόγος μας ορκιζόμασταν, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε από που πηγάζει αυτή η διαδικασία, όμως ως έμφυτο αυτό πράτταμε. Ο όρκος είναι μια ιερή διαδικασία της ίδιας της Δημιουργίας, από την οποία μας έχουν αποκόψει κάνοντάς μας να θεωρούμε πως είναι μια απλή διαδικασία κατά την οποία λες κάποια λόγια τα οποία δεν έχει σημασία σε τι ορκίζεσαι ή τι αναφέρεις μέσα, διότι και να μην τηρήσεις τον όρκο συνεχίζεις να υπάρχεις χωρίς κάποια επίπτωση.

Στην πραγματικότητα ο όρκος έχει μία τεράστια βαρύτητα καθώς είναι ένας άγραφος νόμος, (όρκος-νόμος) τον οποίο χαράζουμε παντού με τον λόγο μας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την συνείδηση μας, η οποία παίρνει μία θέση πραγματική, σταθερή και κλειδώνει αυτό το οποίο πρέπει να γίνει και έτσι η συνειδητότητα κάθε ανθρώπου δεσμεύεται να τηρήσει και να εκτελέσει τον όρκο αυτόν. Ο άνθρωπος ως ο μοναδικός στον πλανήτη ο οποίος έχει νόηση και λογική, είναι και αυτός ο οποίος μπορεί να ορίσει με τον λόγο/νου του τι πρέπει να συμβεί και αμέσως να βάλει σε εκτελεστική εφαρμογή τον λόγο του, για αυτό και ο άνθρωπος είναι Δημιουργός και αυτή την ιδιότητα προσπαθούν καθημερινά να μας κάνουν να την ξεχάσουμε.

Ας δούμε τον όρκο που δίνει κάθε αστυνομικός μετά το πέρας της εκπαίδευσής του από την αστυνομική ακαδημία:

( Η φωτογραφία προέρχεται από το επίσημο site της Ελληνικής Αστυνομίας. http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=6179&Itemid=52&lang=&lang=)

«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους. Να υπερασπίζω με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μου τις σημαίες. Να υπακούω στους ανωτέρους μου και να εκτελώ πρόθυμα τις διαταγές τους. Να εκπληρώ ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου και να διάγω γενικά ως πιστός και φιλότιμος Αστυνομικός.»

Ας περάσουμε στην ανάλυση του όρκου σειρά-σειρά ώστε να μας αποδειχθεί ότι ο όρκος όχι μόνο είναι ελλιπής, αλλά συγχρόνως η δομή του οδηγεί αναπόφευκτα στην καταπάτησή του από κάθε αστυνομικό.

«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους»

Εδώ έχουμε τρία στοιχεία τα οποία είναι: 1^ο Η πατρίδα, (η γη των πατέρων-προγόνων μας) η οποία είναι η χώρα μας, όπου μέσα της ζούνε όλοι οι πολίτες, υπάρχουν τα εδάφη μας, τα σύνορα μας, η περιουσία μας και όλος μας ο βίος εντός αυτής. 2^ο Είναι το Σύνταγμα, το οποίο συστήνει το λειτουργικό πλαίσιο της χώρας μας. 3^ο Είναι οι νόμοι του Κράτους, οι οποίοι απορρέουν από το νομοθετικό σώμα της χώρας, δηλαδή την Ελληνική Βουλή. Αυτά τα τρία στοιχεία εντός του όρκου έρχονται κυριολεκτικά σε σύγκρουση μεταξύ τους, καθώς υπάρχουν νόμοι οι οποίοι δυναστεύουν τους Έλληνες πολίτες, υπάρχουν νόμοι ΑΝΤΙ-συνταγματικοί, αλλά και ένα ερώτημα που θέλω να αποτυπώσω είναι: κατά πόσο το Ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στον Έλληνα πολίτη ιστορικά; Δημιουργήθηκε από Έλληνες, ή από ξένους παράγοντες; Είναι δομημένο σε τέτοιο βαθμό ώστε να κλειδώνει την απόλυτη νομιμότητα στη χώρα μας, ή και αυτό αφήνει «ανοιχτά παράθυρα» για κάποιους ώστε να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά υπάρχουν και τα έχει αναδείξει η Ελλήνων Συνέλευσις (βλέπε https://kiriakelisgiorgos.blogspot.com/2021/12/28.html) όμως το άρθρο αυτό δεν αφορά το Σύνταγμα για αυτό η έρευνα θα πρέπει να γίνει από κάθε πολίτη ώστε να κοπεί μια και δια παντός κάθε δολιότητα και ψεύδος, εντός του οποίου μας έχουν επιβάλλει να ζούμε. Ως απόδειξη θα παραθέσω ένα απόσπασμα από τον κώδικα δεοντολογίας του αστυνομικού (Π.Δ. 254/2004, Φ.Ε.Κ. 238/Α΄) όπου από την μία τον καλεί να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, από την άλλη όταν ο νόμος περιορίζει αυτά τα δικαιώματα ο αστυνομικός οφείλει να εκτελέσει και μάλιστα να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ μόνον τους κατά περίπτωση αναγκαίους και προβλεπόμενους από το νόμο περιορισμούς δικαιωμάτων.

Ας συνεχίσουμε…: «Να υπερασπίζω με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μου τις σημαίες.»

Ειλικρινά δεν γνωρίζω ποιες μπορεί να είναι αυτές οι σημαίες παρά την έρευνα που έχω κάνει για να λάβω μία απάντηση, αλλά αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι ότι η σημαία της χώρας μας είναι ΜΙΑ. Θα το αφήσω στην δική σας προσωπική έρευνα ώστε να διευκρινιστεί πλήρως αυτή η πρόταση.

«Να υπακούω στους ανωτέρους μου και να εκτελώ πρόθυμα τις διαταγές τους.»

Σε αυτό το σημείο έχει καταστρατηγηθεί ολόκληρος ο όρκος του αστυνομικού. Εδώ και αρκετά χρόνια οι αστυνομικοί καλούνται να εκτελέσουν αντισυνταγματικές εντολές, οι οποίες έρχονται απέναντι στους πολίτες και ο αστυνομικός επικαλείται εκείνη την στιγμή ότι εκτελεί εντολές. Από την μια ο αστυνομικός οφείλει να εκτελέσει πρόθυμα κάθε διαταγή των ανωτέρων του, από την άλλη όταν αυτές οι διαταγές έρχονται απέναντι στον πολίτη, ο αστυνομικός παραβιάζει ο ίδιος το σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους. Άρα ότι και να πράξει ο αστυνομικός έρχεται απέναντι στον όρκο τον οποίο έδωσε και είναι άξιο να αποτυπώσουμε ότι έχουν τοποθετήσει κάθε αστυνομικό σε πολύ δύσκολη θέση. Σε αυτό το σημείο θα παραθέσω πάλι από τον κώδικα δεοντολογίας του αστυνομικού, την απόδειξη για το ότι ο αστυνομικός θα καλεστεί να εκτελέσει αντισυνταγματικές και απέναντι στον πολίτη εντολές:

Άρα όχι μόνο θεωρείται δεδομένο ότι ο αστυνομικός θα κληθεί να εκτελέσει αντισυνταγματικές διαταγές, αλλά έχει και την ευθύνη για την εκτέλεσή τους(!!!). Βλέπετε σε τι σαθρό και απαράδεκτο νομικό πλαίσιο μας καλούνε όλους να ζήσουμε; Ποιος νους συνέταξε αυτά και τα θέσπισε στην πολιτεία μας ως νόμιμα; Γίνεται ο νόμος που δημιουργείται να μην έχει λογική και ηθική υπόσταση; Αυτό είναι το σαθρό οικοδόμημα που πάνω του στηρίξαμε όλοι τις ζωές μας και αυτό θα πρέπει να το αλλάξουμε οριστικά.

«Να εκπληρώ ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου και να διάγω γενικά ως πιστός και φιλότιμος Αστυνομικός.»

Έχει αξία να σταθούμε στην λέξη ευσυνείδητα, διότι η λέξη αυτή σημαίνει Δίκαιη Συνείδηση. Που είναι λοιπόν η δικαιοσύνη και ποια συνείδηση μπορεί να βρίσκεται στην ακρίβεια του δικαίου, όταν ο ίδιος ο όρκος και όλα όσα καλείται να υπηρετήσει και να επιτελέσει ο αστυνομικός έρχονται σε σύγκρουση; Ποια είναι αυτή η δίκαιη συνείδηση, όταν κάθε αστυνομικός ως ανθρώπινο δημιούργημα είναι υπόλογος πρώτα από όλα στην δική του συνείδηση για το άδικο που καλείται να πράξει; Που ακριβώς αποτυπώνεται η δίκαιη συνείδηση μέσα σε αυτό το παράλογο λειτουργικό πλαίσιο που καλείται να διαβιώσει ο κάθε πολίτης και ο κάθε αστυνομικός;

Έτσι στη χώρα μας με το παρόν λειτουργικό σύστημα στο οποίο μας καλούνε οι εκάστοτε κυβερνήσεις να λειτουργήσαμε, αφήνει τους αστυνομικούς παντελώς εκτεθειμένους νομικά και παράγει συνεχώς επίορκους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να επικρατεί παντού η απόλυτη ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μας. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα ούτε από την εκάστοτε κυβέρνηση, ούτε από τα κόμματα, ούτε από κάποιον άλλο θεσμό να αντιμετωπίσει την παράλογη διαδικασία την οποία αναλύσαμε, δεν νοιάζεται πραγματικά ΚΑΝΕΝΑΣ για όλο αυτό το άδικο το οποίο παράγεται, δεν νοιάζεται ΚΑΝΕΝΑΣ για όλη αυτή την παραλογία που βιώνουμε όλοι οι πολίτες ως σύνολο, διότι και ο αστυνομικός ανήκει εξίσου στο σώμα της κοινωνία ως ανθρώπινο δημιούργημα.

Άρα ως συμπέρασμα, ο αστυνομικός καλείται να προστατεύσει την πατρίδα και τον πολίτη και αυτός είναι ο ρόλος του αλλά και ο λόγος της ύπαρξης της αστυνομίας, παρόλα αυτά καλούν κάθε ανθρώπινο δημιούργημα που θέλει πραγματικά να προστατεύσει τους συνανθρώπους του μέσα από την συγκεκριμένη θέση τιμής και ευθύνης, από το σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, να δώσει έναν ελλιπή και χωρίς λογική όρκο-νόμο ως ανθρώπινη συνειδητότητα, υποβαθμίζοντας μία ιερή διαδικασία της ίδιας της Δημιουργίας όπως αυτή του όρκου και με αυτόν τον τρόπο ωθεί κάθε αστυνομικό να παραβεί αυτόν τον όρκο-νόμο οδηγώντας τον άνθρωπο που τον έδωσε, σε συνειδησιακή λήθη και ηθική κατάπτωση. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την Αρχή μας, διότι όλοι μας γεννηθήκαμε πρώτα από όλα άνθρωποι, με έναν συγκεκριμένο σκοπό και στόχο, διότι η ύπαρξη μας έχει νόημα και θα πρέπει ως νοήμονα όντα να είμαστε πάντα εναρμονισμένοι στην ακρίβεια αυτού του σκοπού της ύπαρξης μας όπως και του λόγου μας, όπου ο λόγος πηγάζει από τον ίδιο τον νου και από τον νου κάθε ανθρώπου πηγάζει κάθε δημιουργικό αποτέλεσμα.

Συνοψίζοντας, ο Αστυνομικός θα πρέπει να πάρει την θέση που του αρμόζει, ως ο προστάτης της κοινωνίας και της πολιτείας, ως αυτός ο οποίος εμπνέει στους πολίτες σεβασμό και αίσθημα ασφάλειας, με αποτέλεσμα κάθε πολίτης να αισθάνεται ότι μπορεί να εμπιστευθεί την ζωή του σε αυτούς ως δημόσιους λειτουργούς. Αυτό μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο αν ο πολίτης αντιληφθεί ότι αυτός έχει την δύναμη να πράξει προς το δίκαιο, μόνο αυτός μπορεί να επανορθώσει το άδικο που παράγεται συνεχώς και το μόνο που χρειάζεται είναι να το επιλέξει με την δική του ελεύθερη βούληση.

Άρα αγαπητέ αναγνώστη, ως πολίτης έχεις την δύναμη στα χέρια σου και σε καλώ να αναγνωρίσεις αυτή την δύναμη ώστε να ενταχθείς και εσύ στην διαδικασία της ανάληψης της διακυβέρνησης δηλώνοντας υποψήφιος βουλευτής με την Ελλήνων Συνέλευσις, από όποια κοινωνική θέση και αν βρίσκεσαι, εκπροσωπώντας το τεράστιο Έθνος των Ελλήνων με σκοπό και στόχο την δόμηση της Ελλήνων Πολιτείας, στην οποία όλοι οι νόμοι όπως και κάθε πρακτική εφαρμογή θεσμών και πολιτών θα πηγάζουν μέσα από τα 33 Ελλάνια Αξιακά Πρωτόκολλα, ώστε να αποκτήσει ο βίος μας ξανά ηθική υπόσταση σε όλους τους τομείς και να εναρμονιστεί κάθε άνθρωπος με την φυσιολογία του.

ΛΙΝΚ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ https://www.youtube.com/watch?v=9ZS65vOV8Rs

Κώδικας Δεοντολογίας (Μέρος Α) https://kiriakelisgiorgos.blogspot.com/2022/03/blog-post_72.html

Κώδικας Δεοντολογίας (Μέρος Β) https://kiriakelisgiorgos.blogspot.com/2022/04/blog-post_13.html

Κώδικας Δεοντολογίας (Μέρος Γ)

https://kiriakelisgiorgos.blogspot.com/2022/04/blog-post_28.html